Beni, bana bırakmazlar

Ne bir tanrıyım, ne de bir peygamber. Üzgünüm, benim bir cennetim veya cehennemim yok. Çok sakin biriyim, bir o kadarda sessiz. Kaçıyorum herkesten çünkü bilirim kaçmaz  isem içimdeki aptalın herkesi iyi biri zannedeceğini. Artık bana huzur veriyor sessizlik, alışkanlıklarından vazgeçmiştim çünkü. Bir kadına aşık olmamayı öğrendim, birlikte gelecek hayalleri kurduğumuz kadının beni aldattığında, en yakın arkadaşımın beni dolandırdığında , arkadaş edinmemeyi öğrenmiştim.

*

*

Şizofren miyiz hacı? Hayır. Peki neyiz? Bilmiyorum. Şizofrenlik hakkında düşüncelerin neler? Şizofrenine S*kayım . Neden bu kadar sertsin? Çünkü olmayan beynin, olan bir şeyi kabil etmiyor ve ben defasında onu bunu tekrardan anlatıyorum ve bu durum benim canımı sıkıyor. Aslında canımı sıkmamam gerekiyor fakat insanları iyi sanan içimdeki aptal, senin hakkında gördüğünde onu farklı bir düşünceler besliyor ve bunları gerçeğe dökmek istiyor. Ancak bazı şeylere engel olmalıyım. Eğer engel olmaz isem , beyinlerinde benim hakkımda iyi şeyler beslemediğini düşündüğüm insanlara koca bir şans verecektim zaten bu olayı ilk duyduklarında geçiştirmeye kalkmadılar mı?

*

*

Hepsi birer kral. Onları eleştirmek haram gibi, ben ise gözlerinde haramzade.  Onlarla iyi olmam ve iyi geçinmem gerek fakat ben bunu artık istemiyorum. Ne zaman konuşsam yüzleri asık, konuşmaları beni küçük düşürmek gibi. Beni tanımıyorlar tek bildikleri bilerek yanlışlık yaptığım sonuçlar. Sanırım akıllarındaki bu tavır asla değişmeyecek ve ben de yer alan bu sitem bitmeyecek.